| pn | wt | sr | cz | pt | so | nd |
| 26 | 27 | 28 | 29 | 30 | 31 | 01 |
| 02 | 03 | 04 | 05 | 06 | 07 | 08 |
| 09 | 10 | 11 | 12 | 13 | 14 | 15 |
| 16 | 17 | 18 | 19 | 20 | 21 | 22 |
| 23 | 24 | 25 | 26 | 27 | 28 | 29 |
| 30 | 31 | 01 | 02 | 03 | 04 | 05 |
nic nie poradze, powinno nas byc dwie , jedna by spała druga wykonywałaby te wszystkie czynnosci zwane zyciem. sama chyba nie dam rady ciagnac tego wszystkiego. a pewno zdjecie, na którym faktycznie jestesmy we dwie sugeruje mi i nasuwa pewno podjerzenie. Ze ta jedna gdzies zwiala, ta co miala byc z podniesionymi powiekami, i teraz moje oczy, ktore mialy byc zamkniete naturalna koleja rzeczy, trzeba otwierac i zatrudniac do patrzenia poza sen.
No prosze i bład sie skurczył znowu do małego wykrzyknika w rogu ekranu, jest, ale na niego nie patrze, i w ten sposób go unicestwiam. bardzo dobry sposób, zeby tylko dał sie zastosowac do wszystkich innych błedów.
Siedze obok, i chyba za długo, za ciągle, bo nagle wydaje mi sie , że jego kazdy gest jest za krótki o dotyk. Od tej chwili będę czuła strach.
Poczłapałam dzisiaj do Empiku z nadzieja na dzienniki Plath. No i byly. tzn przynajmniej w komputerowym spisie. Na półkach ani widu ani slychu. Wsród biografii brak. Za to byla historia zycia Jackie Kennedy, i pomyslałam sobie, ze nie kupiłabym, ze umiejetnośc dobrania własciwych meżów, kapeluszy i butów, to troche za mało, na osobowość wartą studiowania. Plath natomiast po posuzkiwaniach, swoja ścieżką te blade z założenia dziewczyny-czytajacy, ksiegarniani ludzie powinni byc bladzi, taka jest zasada, ze od intelektu cialo traci kolor, robi się przezroczyste, jakby stawalo sie częscią duszy - z reguly wyglądają zle w tych czerwonych kabatach. Okazalo sie ze ksiązka przyszła, ale byla wadliwa i wróciła do producenta. i zaczelam strasznie zalowac, ze ktos zauważyl przed połozeniem jej na połkę, że jest z nia coś nie tak. Bo ona miałaby wtedy ten urok, z pokreconymi numerami stron, albo podwójną liczbą zdjec, okładka do góry nogami, te przekorę ktora, zwykle nazywa sie nieodróbką.
To sie nigdy nie zmieni. Kazda kilkudniowa przerwa, gniazdkowanie w puchach, larach i penatach, kiedy juz zaczyna sie wydawac, ze jest prosto i jasno i do przezycia. Konczy sie tym wielkim PLUM w rzeczywistosc twardych biurek i pustych słow. Bezdech i szum w uszach, i mysl, zeby tylko dobic do brzegu nastepnej soboty.